Apałčency DNR, fota TASS
Pra heta zajaviŭ adzin ź ideołahaŭ «Navarosii», rasijski žurnalist i hramadski dziejač, chto vyznaje impierskuju ideałohiju, Maksim Kałašnikaŭ, uhledzieŭšy ŭ tym, što adbyvajecca na Danbasie i sučasnaj RF, praces naradžeńnia «nieafieadalizmu» i zaklikaŭ «nie vieryć Kramlu». Pra heta jon napisaŭ u paście na Livejournal, piša Obozrevatel.com
Kałašnikaŭ vinavacić va ŭsim pamočnika Pucina Uładzisłava Surkova — «kuratara», pa jaho słovach, prajekta. Surkoŭ, na dumku Kałašnikava, rasstaŭlaje svaich ludziej u kiravańni DNR i ŁNR.
«Sama «Navarosija» (ciapier ja biez usialakich zhryzot sumleńnia biaru hetaje słova ŭ dvukośsi), — napisaŭ jon, — pieraŭtvoranaja ŭ sacyjalna-ekanamičnaje piekła. U kancłahier. Z hoładam, halečaj, poŭnaj bieśpierśpiektyŭnaściu. Bolš padrabiazna — śviedčańni z samaha Danbasa.
Nam niezdarma pakazvajuć tolki zabiaśpiečanaje apałčeńnie (choć zabiaśpiečvali taksama kiepska), ale zusim nie pakazvajuć nastroju miascovych žycharoŭ, asabliva pa-za Danieckam i Łuhanskam. A tam raście nianaviść da Kramla-zdradnika. Tam — užo jość hoład.
Słova «Navarosija» ciapier biaru ŭ dvukośsi tamu, što ciapierašnija ŁDNR adroźnivajucca ad majoj Novorośsii hetak ža, jak Aśviencim ad Arteka.
Jašče zusim niadaŭna — pa mierkach historyi — Navarosija była kvitniejučaj uradlivaj ziamloj, słaŭnaj šyrokimi nivami i kvitniejučymi sadami, hanarlivymi pramysłovymi hihantami i ažyŭlenymi havaniami. Tut šumieła i burna raźvivałasia šmatkolernaje, paŭnakroŭnaje žyćcio… (…)
Takoj Navarosii nie adnoŭlena. Jość šeraje, styłaje piekła z ruin i ludskoha hora. I heta zroblena Kramlom admysłova. Vajna ŭ Danbasie i ładziłasia dla taho, kab zrabić kancłahier. Jon ža - toj samy kacioł dla źniščeńnia i pasijanaryjaŭ, i samoj idei ŭźjadnańnia Ruskich ziamiel. Bo jość kłasavaja cikavaść ŭłady nieafieadałaŭ u RF. I takaja realnaść, a nie televizijnaja karcinka».
