* * *
Ja ŭkryžavany losam na kryžy,
jaki zavuć u śviecie Biełaruśsiu.
Moj Boh, dapamažy!
Dapamažy, —
bo ja nie pamiraju, a bajusia.
Mnie strašny nie niabyt, nie tahaśviet —
mnie bojazna za ŭsich na hetym śviecie:
što Juda schoča bolš jašče maniet
i Piotr nie spynicca na adračeńni trecim.
Mnie strašna, što razbeščany natoŭp
prysudzić śmierć Maryi Mahdalinie,
što raspačnuć znoŭ vaviłonski stoŭp
i mova biełaruskaja zahinie.
Što, atrymaŭšy moj chiton, žaŭnier
davać saśmiahłym tolki vocat budzie…
Ja nie prašu, kab ratavaŭ mianie, —
malu, Haspodź, zusim ab inšym cudzie:
chaj mnie hareć u piekle na ahni,
aby moj kryž u połymi nie zhinuŭ.
Eli!
Eli!
Łama savachfani!
Zabi moj strach!
I vyratuj krainu!
29 kastryčnika projdzie prezientacyja novaj paetyčnaj knihi «Abdymki» Alesia Lipaja.
Tvorčaja viečaryna adbudziecca ŭ Kamiernaj zale Nacyjanalnaha akademičnaha teatra imia Janki Kupały.
Siarod haściej — Źmicier Vajciuškievič z novymi pieśniami na vieršy Alesia Lipaja; Iryna Vidava z chitom «Karabiel majoj krainy»; Uładzimir Niaklajeŭ, Uładzimir Arłoŭ, Adam Hłobus dy inšyja siabry i siabroŭki.
Pačatak a 19-j. Uvachod volny.
