Taki scenar čakaje tych, chto maje partniora na dadzieny momant. Ale što rabić tym, u kaho partniora niama?
Tut padklučajucca cyničnyja markietołahi. U bajnecie ŭžo jak tydzień pracujuć servisy pa arendzie kvietak, cacak i navat pakietaŭ z łahatypami viadomych brendaŭ. Što jany prapanujuć? Zamović hetyja rečy z dastaŭkaj na 15 chvilin za 30 rubloŭ, kab sfatahrafavacca ź imi. Navošta? Kab «siabroŭki zajzdrościli, były chłopiec raŭnavaŭ, a instahram staŭ pryvabnym».
Letaś takimi pasłuhami aktyŭna karystalisia ŭ Rasii, a sioleta entuzijasty, jakija chočuć «skasić» hrošy na śviatach, zapuścili ich u Biełarusi.
Pa našaj prośbie psichołah Centra paśpiachovych adnosin Siarhiej Žadźko vykazaŭ svajo mierkavańnie nakont čarhovaj śviatočnaj honki, padčas jakoj ludzi hatovyja chłusić, kab nie vyhladać samotnymi i niepaśpiachovymi ŭ vačach siabroŭ i padpisantaŭ.
Siarhiej Žadźko.
— Samo saboj, pierad lubymi śviatami, chaj heta Novy hod abo Dzień śviatoha Valancina, źjaŭlajecca šmat rekłamy z zakachanymi paračkami, siemjami z padarunkami ŭ rukach. Heta vidavočnaja masavaja manipulacyja. I markietołahi stvarajuć takija kampanii śpiecyjalna, bo zacikaŭlenyja ŭ prodažy peŭnych tavaraŭ.
Tyja ž, chto prapanoŭvajuć padarunki ŭ arendu, pastupajuć vielmi cynična: jany hulajucca z čałaviečaj niaŭpeŭnienaściu i nieluboŭju da siabie. Ale, pahadziciesia, kožny z nas sam niasie adkaznaść za svoj vybar, za svajo žyćcio. Čamu ž ludzi viaducca na padobnyja manipulacyi?
U pieršuju čarhu, tyja, chto karystajecca pasłuhami servisaŭ z padarunkami ŭ arendu, jak ja i kazaŭ, demanstrujuć nieluboŭ da siabie, niaŭpeŭnienaść. U ich niama ŭłasnaha mierkavańnia, tamu dla ich važny vodhuk tak zvanaj refierentnaj hrupy.
Druhi momant źviazany z narcysizmam i samalubavańniem — chvarobaj našaha času: pafatahrafavacca i vystavić siabie na ŭsieahulny ahlad. Čamu ludzi heta robiać? Tamu što nie adčuvajuć siabie cełasnymi.
Jany pazicyjanujuć siabie jak rečy, i ŭ bolšaści svajoj da inšych taksama staviacca jak da rečaŭ. Im blizkija ideały i kaštoŭnaści, źviazanyja z masavaj kulturaj: u mianie jość ružy, padarunki, jość bojfrend (ci dziaŭčyna), chaj i tolki farmalna, — i ja siabie adčuvaju ŭpeŭniena. Ale nasamreč hetyja indyvidy hłyboka niaščasnyja: tut niama razumieńnia harmaničnych adnosin, imknieńnia da zdolnaści lubić pierš za ŭsio samoha siabie. Heta nie luboŭ, a samapadman. Ty demanstruješ kamuści niesapraŭdnuju paśpiachovaść, ale chłusiš sabie i ŭsio macniej zahaniaješ siabie ŭ iluziju taho, što ŭsio dobra.
Čałaviek jak moža samaśćviardžacca? Zdorava i destruktyŭna. Pry druhim varyjancie, kab adčuć svaju ŭładu i značnaść, čałavieku patrebnyja materyjalnyja resursy: hrošy, rečy. Ale heta niezdarova. Zdarova — heta realizoŭvać svoj unutrany patencyjał, samaŭdaskanalvacca, davać niešta sabie i śvietu.
Uvohule, usie hetyja daty, na moj pohlad, źjaŭlajucca psieŭdaśviatami. Stvarajecca iluzija: siońnia 14 lutaha, voś tabie padarunak — heta značyć, što ja ciabie kachaju. Kali kachajuć, na moj pohlad, nie pryviazvajucca da niejkich dat. Pačućci vykazvajucca, sychodziačy z unutranaha stanu, a nie dat.
A vy budziecie adznačać 14 lutaha?
