Usiaho sioleta ŭ škole nabrali čatyry pieršyja kłasy. Biełaruskamoŭnym staŭ 1A. Niezvyčajna, što inicyjatyva pastupiła źvierchu.
«Pa zahadzie Ministerstva adukacyi ŭ suviazi z tym, što Frunzienski rajon samy hustanasieleny, a kolkaść biełaruskamoŭnych kłasaŭ vielmi nizkaja, vyrašyli adkryć u rajonie jašče piać kłasaŭ», — apisvaje situacyju tata Andrej Kazanovič, jaki pryvioŭ u 1A syna Makara.
Kali ŭ biełaruskamoŭnaj himnazii №4, jakaja niepadalok, kłasy pierapoŭnienyja, to tut baćki pieražyvali, što achvotnych nie nabiarecca.
«My zapisvalisia vośmymi, tamu stajała pytańnie, adčyniać kłas ci nie», — uspaminaje Andrej.
Ź dziećmi na rodnaj movie jon razmaŭlaje z malenstva. Knižki pa-biełarusku pampuje na sajcie kazki.by abo biare ŭ biblijatecy litaraturu pa-rusku i adrazu pry čytańni pierakładaje. «Mnie važna, kab dzieci čuli našu movu, bo heta mova maich baćkoŭ, hetaj ziamli», — kaža tata.
Dyrektarka 151-j škoły Alena Bykoŭskaja.
Dzielicca, što Makar pajšoŭ u škołu z zadavalnieńniem. Chłopčyk užo ŭmieje čytać, ličyć i nastrojeny na vučobu. «Škoła — heta druhaja siamja», — padbadziorvaje jaho tata.
Adny baćki pieršapačatkova šukali biełaruskamoŭny kłas dla dziaciej, inšyja daviedalisia pra jaho, kali prynieśli dakumienty ŭ škołu, i vyrašyli addać dačok i synoŭ mienavita siudy.
«Pa-pieršaje, heta vielmi patryjatyčna. Pa-druhoje — tut indyvidualny padychod. U inšych pieršych kłasach amal pa 30 vučniaŭ, a ŭ našym — 13», — raskazvaje mama Kaciaryna Małatkova.
Jaje dačka Alesia rychtavałasia da škoły ŭvieś minuły hod. Chadziła na zaniatki, kab pryvykać da kłasnaj atmaśfiery — pravilna siadzieć za partaj, vykonvać zadańni. Dla svaich 6 hadoŭ, zaŭvažaje Kaciaryna, dačka vielmi samastojnaja. Napiaredadni małaja sama vybirała ŭbor, u jakim źjavicca na liniejcy.
«Jana jak na śviata išła, — uśmichajecca mama. — I dla mianie heta vielmi chvalujuča — novy etap u žyćci dački».
Kłasnym nastaŭnikam u dziaciej budzie małady chłopiec Mikałaj Kachtenka. Jon tolki skončyŭ piedahahičny fakultet Viciebskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta imia Mašerava.
«U mianie maci nastaŭnica, tamu čatyry hady nazad jana i mnie prapanavała źviazać svajo žyćcio z nastaŭnickaj dziejnaściu», — dzielicca Mikałaj.
Rodam jon z horada Šumilina. Baćki maleńkich vučniaŭ hetamu faktu navat rady: kažuć, ludzi z rehijonaŭ bolš łahodnyja.
Dla Mikałaja hety kłas taksama pieršy. Chłopiec nie chavaje: chvalujecca. Paŭnočy nie spaŭ, rychtavaŭsia da ŭroku.
— Što budziecie rabić, kali chtości ź dziaciej raspłačacca? — pytajemsia.
— Jak by samomu nie raspłakacca! — žartuje piedahoh. — Budu suciašać, što jašče rabić?
Svoj pachod u škołu ŭ jakaści pieršakłaśnika jon, darečy, dahetul pamiataje. Kaža, što tak razroŭsia, što mamie daviałosia paŭdnia prasiadzieć ź im za partaj za kampaniju.
Ale ŭ siońniašnich jaho vučniaŭ nastroj našmat lepšy. Pra baćkoŭ, zdajecca, dzieci navat nie ŭspaminajuć — ź cikavaściu razhladajuć padručniki i susiedziaŭ pa parcie, jakija stanuć ich pryjacielami na bližejšyja niekalki hod.
Čytajcie jašče:
Ćviordaja rusifikacyja. Dola biełaruskamoŭnych pieršakłaśnikaŭ upieršyniu skłała mienš za 10%
