Jość u niemcaŭ takaja viasielnaja tradycyja, jak zapuskańnie ŭ nieba pavietranych šarykaŭ, nadzimanych hielijem, u honar maładych. Da ich prymacoŭvajuć paštoŭki, na jakija prosiać adhuknucca ludziej, što znojduć viasielnaje pasłańnie. Ciapier pra hetuju tradycyju viedaje i siamja Žyjeŭskich z Ružan, jakaja stała vypadkovym adrasatam takoha niamieckaha pryvitańnia, piša hazieta Rajonnyja budni.
Ina Andrejeŭna viartałasia z raboty, kali raptam u dvary pad aknom ich pryvatnaha doma zaŭvažyła niejkaje «śmiećcie». Haspadynia padniała papierku i paciahnuła za prymacavany da jaje «chvost», kali raptam z vazona ź pietunijami pakazaŭsia šaryk. Vyhareŭšaja za čas niablizkaha palotu paštoŭka ŭražańnia nie zrabiła. Žančyna pryznajecca, što ŭžo niesła «śmiećcie» da urny, kali źviarnuła ŭvahu, što paštoŭka nie ajčynnaja, a nadpisy na joj na zamiežnaj movie.
— Sfatahrafavała paštoŭku, adpraviła fota dačce, — raskazvaje Ina Žyjeŭskaja. — Jana i pierakłała tekst, rastłumačyŭšy, što hetaja paštoŭka — pryvitańnie ad Lizy i Jensa, pary z Hiermanii, jakija 10 žniŭnia hetaha hoda hulali viasielle. Jany prasili jaho atrymalnika napisać na zhadany zvarotny adras, chto i dzie znajšoŭ pasłańnie. Ščyra kažučy, adrazu padumała, što heta niejki rozyhryš. Ale dačka skazała, što ŭ Hiermanii sapraŭdy jość tradycyja zapuskać na viasielli pavietranyja šaryki. Nu, i muž pierakanaŭ: raz ludzi prosiać, treba adkazać.
Z dapamohaj internet-pierakładčyka Ina i Valeryj Žyjeŭskija napisali list i adpravili jaho poštaj. Ukazali i adras svajoj elektronnaj pošty, na jaki nieŭzabavie i pryjšoŭ adkaz ad maładoj siamji. Jak vyśvietliłasia, para žyvie pad Miunchienam. Maładyja byli vielmi ździŭleny, što šaryk z pasłańniem adlacieŭ nastolki daloka ad ich doma… Adnym słovam, pamiž biełarusami i niemcami zaviazałasia pierapiska.
— Niachaj pryziamliŭsia b hety šaryk u inšym miescy! Dyk nie! — havoryć spadarynia Ina.
Sprava ŭ tym, što Žyjeŭskija abjeździli amal usiu Hiermaniju: Valeryj z synam i siońnia rehularna byvajuć tam u rabočych kamandziroŭkach, šmat hadoŭ vadzicielem-«dalnabojščykam» była i Ina Andrejeŭna. Dziakujučy rabocie, jany znajšli ŭ hetaj krainie niamała znajomych, ź jakimi padtrymlivajuć ciopłyja, siabroŭskija adnosiny. Ciapier, vierahodna, nabyli jašče adnych: čakajuć mahčymaści sustrecca ź siamjoj, ad jakoj atrymali voś takoje niezvyčajnaje pryvitańnie.
