Łukašenka zajaviŭ, što 9 žniŭnia AMAP i ŭnutranyja vojski nie byli hatovyja da taho, što adbyłosia na vulicach Minska, «u nas ža nikoli takoha nie było». Pratestoŭcy łamali amapaŭcam chrybietniki i nohi [ŚMI nie majuć takich faktaŭ, adnak majuć šmat faktaŭ hvałtu da demanstrantaŭ], i jamu «vielizarnych namahańniaŭ kaštavała, kab utrymać chłopcaŭ ad žorstkaha adkazu». Pra heta jon raspavioŭ 13 listapada na sustrečy z žurnalistami. Poŭnuju viersiju pakazaŭ telekanał «112 Ukraina», — piša Tut.by.
— Nam Boh dapamoh. Našy ŭnutranyja vojski, AMAP, milicyja — jany nie byli hatovyja da hetaha [pratestaŭ], u nas ža hetaha nikoli nie było.
Łukašenka zajaviŭ, što na dapamohu pryjšli byłyja siłaviki, jakija słužyli ŭ AMAPie i ŭnutranych vojskach.
— Čaho jany tudy prypierlisia? Jany jak adčuli. I kali ŭbačyli natoŭpy, jakija byli nacelenyja na Pałac niezaležnaści, Dom urada, Administracyju prezidenta, inšyja administracyjnyja budynki, jany skazali: «Chłopcy, užyvajcie admysłovyja srodki, vy nie spraviciesia ź imi». I voś hetyja chłopcy dapamahli našym dziejučym amapaŭcam, milicyi i hetak dalej.
Pa słovach Łukašenki, pratestoŭcy «zajazdžali na aŭtamabilach sa śpiny da amapaŭcaŭ i łamali, kryšyli» — «pierabivali im chrybietniki, nohi», «u špitalach kolki ich i ciapier invalidami zastalisia». Pra heta, adznačyŭ jon, raspaviadała tolki biełaruskaje telebačańnie, u Internecie «pakutavali», što «ź siniakami syšli» pratestoŭcy.
— I mnie vielizarnych namahańniaŭ kaštavała, kab utrymać chłopcaŭ ad žorstkaha adkazu. My, unutranyja vojski, amapaŭcy, uziali vajennyja pomniki pad achovu. Kali b jany (pratestoŭcy) pajšli na ich — navat biez zbroi pieramałoli b ich usich. A mnie daviałosia strymlivać: «Paciarpicie chłopcy, paciarpicie, im patrebna karcinka. Kali my pojdziem u adkrytuju na ich, zaŭtra ab nas vytruć nohi nie tolki na Zachadzie, ale i ŭ Rasii nie zrazumiejuć». Pryjšłosia strymlivać, strymlivać, strymlivać, kab nie było hibieli ludziej.
Pa jaho słovach, «kali b nie było siońnia Łukašenki», Biełaruś by «parvali na kavałki».
— Ciabie b [žurnalistu ANT Dźmitryju Bačkovu] nie daravali, ty byŭ by niedzie tam. A jaje [pakazvajučy na Natallu Ejsmant] pastavili b da ścienki i adarvali hałavu. I mnohich, mnohich. A što było b zaraz z vajennymi, z hetymi amapaŭcami, jakija absalutna ni ŭ čym nie vinavatyja.
Jon jašče raz paŭtaryŭ, što «nasiniačanyja ŭ Internecie» — ludzi, razmalavanyja farbaj i ŭsio heta fejki.
