Pra viartańnie, jakoha nie było, pra novaje abličča hurtu «Kryvi» , jaki zastaŭsia vierny sabie, intervju ź Vieranikaj Kruhłovaj.
Fota Alesia Pileckaha.
Najvyšejšaj formaj ajčynnaha roka jość folk. Alfa i Amieha (ci «Bitłz» i «Dyp Piorpł») hetaha nakirunku, «Pieśniary», nie mudrujučy, pabudavali na narodnych śpievach karjeru. Nierazbaŭlenyja prychilniki hitarnaj elektryčnaści, Słava Korań i Pit Paŭłaŭ, pazicyjanujučy siabie jak najdalej ad babulčynych miełodyjaŭ, nie-nie dy źviartalisia da falkłornaha materyjału. A što kazać pra «załaty» supolnik rok-muzyki «Narodny albom», pra hety rok bruta, ale folk nieta.
Tamu niama dziva, kali pry kancy 1990-ch bliskučy «Kryvi», kolišniaje adhalinavańnie folkmadernavaha «Pałaca», u adzin pahodny dzień byli pryličanyja da samych papularnych rok-hurtoŭ krainy, a pabudavanyja na narodnaj aŭtentycy «Chej-łoli» i «Za tumanam» — adnymi z najlepšych albomaŭ u historyi biełaruskaj rok-muzyki.
Paśla doŭhaj pary nievystupaŭ u Biełarusi «Kryvi» zrabilisia chedłajnierami folk-festu «Kamianica» pad Minskam. Pra viartańnie, jakoha nie było, pra novaje abličča hurtu, jaki zastaŭsia vierny sabie, intervju ź Vieranikaj Kruhłovaj.
«Naša Niva»: Vieranika, takim čynam, «Kryvi» viartajucca damoŭ?
Vieranika Kruhłova: Ja nie viartajusia, bo nikoli nie źjazdžała. Plotki ŭsio heta, niapraŭda. Moža, moj dom i tam, dzie maje lubyja ludzi, ale Radzima adna — Biełaruś. Tak, zbolšaha ja znachodziłasia ŭ Niamieččynie: tam jość praca, jość zaprašeńni. Mnie tak praściej. A «Kryvi» jak byli, tak i jość. Jak śpiavali biełaruski falkłor, tak i śpiavajuć. Ja zaŭsiody kažu padčas vystupu: Das ist Kriwi-band. Wir kommen aus Belarus./My — hurt «Kryvi», my pryjechali ź Biełarusi.
«NN»: Ale adčuvajecie, što ciapier doma da vas troški mienš uvahi?
VK: Adčuvajem. Pracoŭny momant: jość uźvivy, jość i padzieńni. Moža, raniej i byŭ pierapynak, tak by mović, dekretny adpačynak— u mianie naradziłasia dačka, — ale asabista dla mianie ničoha nie skančałasia i nie pieraryvałasia.
«NN»: A jakija ŭ vas adnosiny z byłymi ŭdzielnikami hurtu, Juryjem Vydronkam, Źmitrom Vajciuškievičam i Pitam Paŭłavym? Ci sočycie za ich dalejšaj tvorčaściu?
VK: Z Vydronkam, na žal, nie padtrymlivaju adnosinaŭ. A sa Źmitrom i Pitam pieryjadyčna dzie-nidzie sustrakajemsia na supolnych tusoŭkach: na «Narodnym albomie», naprykład. Narmalnyja adnosiny ź imi, čałaviečyja. Ale za ichniaj tvorčaściu nie asabliva saču: maje intaresy pajšli trochi ŭ druhi bok.
«NN»: Paśla taho jak vy źnialisia ŭ «Nastaśsi Słuckaj», a vašyja pieśni pajšli ŭ saŭndtrek stužki, «Kryvi» zaprašali na TB, vy razdavali intervju... A jak ciapier u vas z masavaj kulturaj? Ci vy pačuvajeciesia jaje častkaj?
VK: Rybak — heta supier, heta dobra. Ale «Kryvi» nie pop-hurt, u nas svaje peŭnyja krytery: nam nie važna kolkaść, važna jakaść. Heta, tak by mović, chto na kaho vučyŭsia.
«NN»: Što saboj ujaŭlaje sučasny «Kryvi»?
VK: Prafiesijnyja muzyki. Hrajem tolki biełaruski falkłor, ale idziom u nahu z časam, z žyćciom, z moładździu. Majem styl: etna-džaz, abo kłubnaje etna, i namahajemsia jaho pilnavacca. Heta admysłovy nakirunak, raźličany najpierš na maładych, adaptacyja falkłornaha materyjału na rozny hust. Apracavali staryja pieśni: «Za tumanam», «Dobry dzień», dadali novych. Pa-inšaziemnamu, pa-niamiecku, jość tolki adzin numar, dzie refrenam hučyć «Ziaziulia, ziaziulia». Ź niefalkłornych — antyvajennaja pieśnia Marlen Dzitrych «A dzie ž tyja kvietki?», pierakładzienaja na biełaruskuju. Pišam novy albom, pracy viaducca ceły hod. Jeździm: Francyja, Danija, Polšča.
«NN»: A što možacie paraić pasłuchać ź biełaruskaj muzyki?
VK: Ja fanatka Ivan Ivanaviča Kirčuka. Biezumoŭna, «Trojca» — tvar našaj krainy. A jašče «Harotnica», «Džambibum».
«NN«: Jak vam biełaruskaja publika? Jak vam takaja ideja folk-festu siarod staražytnych chat?
VK: Cudoŭnaja ideja. Vielmi spakojna, volna, demakratyčna. Dobry nastroj, dobraje pavietra. Uvohule, «Kryvi» chočuć vystupać doma: na festach, u kłubach — kudy zaprosiać...
***
«Kryvi» možna ŭbačyć i pačućna ich solnym kancercie 19 vieraśnia ŭ Moładzievym teatry estrady (vuł.Maskoŭskaja, 18a, st.m. «Instytut Kultury»). Pačatak a 19-j.
