Napisać hety list ja vyrašyŭ, čujučy, jak nadakučliva na rasijskaj movie naša radyjo «Kultura» ŭciskaje ŭ maje hłuzdy śćvierdžańni nakštałt:
«Puškin — naš vialiki paet», «Śviatkavańnie Novaha hoda ŭ nas pačałosia na zahad Piatra Vialikaha». I inšyja paviedamleńni, padobnyja na toje, što Skaryna drukavaŭ Bibliju ŭ Pieciarburhu.
Ci mahčyma zamianić našu kulturu na rasijskuju? Rasijskaja kultura ŭ Biełarusi maje śpiecyfičnyja rysy, jakija zaminajuć abapiracca joj na našy tradycyi, madeli myśleńnia, našy kaštoŭnaści. Jana nie pieršaha hatunku, bo adarvanaja ad svajoj hleby, naziraje za rasijskim žyćciom zdalok, nie «varycca» ŭ svaim asiarodku, spažyvaje toje, što dalataje z Rasii, pierajmaje, naśleduje, imituje. Jana marhinalnaja, rehijanalnaja, pravincyjnaja!
Niašmat u śviecie krain, kultury jakich nie pieraškadžajuć, a dapaŭniajuć adna druhuju.
Mienavita siarod ich Hiermanija sa šmatmoŭnaj Šviejcaryjaj. Hierman Hiese naradziŭsia i skłaŭsia jak piśmieńnik u Hiermanii, druhuju pałovu žyćcia tvaryŭ u Šviejcaryi. Niamieckamoŭnyja šviejcarcy Maks Fryš i Frydrych Dziurenmat u Hiermanii atrymali pryznańnie i pieršyja litaraturnyja premii. Takoje ŭzajemadziejańnie mahčymaje, kali kultura kirujecca pryncypami humanizmu, a nie palitykaj.
Łukašenka, hulajučy ŭ abjadnańnie z RF, prapahandavaŭ rasijskuju kulturu, kab padkreślić Rasii svaju addanaść i nabyć ekanamičnyja ilhoty dziela ŭtrymańnia ŭłady.
Ale, vierahodna, Łukašenka nie pradbačyŭ, što svajoj palitykaj jon pieraška¬džaje stvareńniu nacyjanalnaj idei, spryjaje zaniapadu rodnaj kultury, robić realnaj pierśpiektyvu stvareńnia z Baćkaŭščyny šaści pravincyjnych hubiernij RF.
