 |
Iłona Karpiuk: — Dziela čaho isnuje Fiestyval muzyki maładoj Biełarusi «Basovišča»?
Radasłaŭ Dambroŭski: — «Basovišča» ŭvieś čas patrebnaje dziela padtrymki biełaruskaj kultury. Heta śviata biełaruskaj muzyki, ale pierad usim śviata maładych biełarusaŭ, važnaje jak dzień naradžeńnia.
— Čamu ludzi pryjazdžajuć na hety Fiestyval?
— Jość paru pryčyn. Napeŭna tamu, kab adčuć hetuju svojeasablivuju atmaśfieru najbolšaha, pa‑mojmu, biełaruskaha fiestyvalu «open air». Z druhoha boku pryciahvaje atmaśfiera, na jakuju ŭpłyvaje miesca, ale ŭ hałoŭnym ludzi. Pryjazdžajuć jany siudy, kab sustreć adnadumcaŭ.
— Ci Fiestyvalu pad siłu kankuravać ź inšymi fiestyvalami ŭ našym rehijonie, Polščy, śviecie? Ty skazaŭ raniej adno słova‑kluč «open air»…
— Dumaju, što možam kankuravać z mnohimi fiestyvalami i pa muzyčnym uzroŭni, i pa kolkaści hledačoŭ, navat z «Heineken Open'er» (śmiech).
— Tady ŭ čym admietnaść i siła «Basovišča»?
— Pierad usim heta ž mižnarodny fiestyval. Ale hledačy metanakiravanyja, pryjazdžajuć dziela pryjemnaści, ale i z kankretnaj dumkaj u hałavie. Viedajuć, što «Basovišča» — biełaruski fest, chto hetaha nie razumieje — nie pryjedzie.
— Mienavita tak, ale paŭstajuć u rehijonie čarhovyja festy «ź idejaj»?
— Tak, na biełaruska‑ŭkrainskim pamiežžy, zdajecca, ładziać ich za hrošy šviedskaj ambasady, navat chiba pa inicyjatyvie samoj ambasady. Užo isnujuć połackaje «Rok‑koła» ci «Volnaje pavietra» ŭ atmaśfiery folk‑muzyki, ale dumaju, što heta nie kankurencyja dla nas.
— A na biełaruska‑litoŭskim pamiežžy ŭ Narviališkach? Tam upieršyniu 24‑26 žniŭnia adbudziecca novy fiestyval, šeść nacyj na scenie, z ambicyjami spałučać ludziej dziakujučy muzyčnaj kultury?
— Heta taksama novaja dumka, u jakoj niama našaha bahaćcia — idejnaj tradycyi. Usie sučasnyja fiestyvali paŭstajuć na chvali palityčnaj papularnaści Biełarusi, hetym samym heta žest salidarnaści. U nas fest typova biełaruski, a dla prykładu, pakolki nie pamylajusia, u Litvie zajhrajuć dva, maksimalna čatyry, biełaruskija hurty.
— Časta, adnak, basaŭskamu festu pryklejvajuć jarłyk palityčna zaanhažavanaha mierapryjemstva…
— Heta pierad usim dziakujučy biełarusam ź Biełarusi, jakija pajaŭlajucca sa značkami «Za svabodu», jakija pryjazdžajuć siudy stvarać «Volnuju Respubliku Basovišča». My toje razumiejem, ale nie adlustroŭvaje heta našaha napramku.
— Aprača biełaruskich hurtoŭ na «Basoviščy» zajhrajuć zamiežniki, jak u vypadku inšych fiestyvalaŭ.
— Tak, zajhrajuć hurty z Polščy, Litvy i Ukrainy, ale nie možna raŭniać nas ź inšymi fiestyvalami. «Basovišča» było prydumana pierš za ŭsio dla biełaruskaj mienšaści ŭ Polščy. Maje jano razbudžać zacikaŭleńnie našych biełarusaŭ, maje zacikavić biełaruskaj kulturaj, a ŭ vyniku — hramadskimi padziejami.
— A kali b stvaryć takuju ijerarchiju važnaści…
— Napeŭna samaje važnaje — heta pramocyja biełaruskaj kultury i ŭ hałoŭnym muzyki, z druhoha boku chaciełasia b bačyć «Basovišča» jak miesca kanfrantacyi muzyki susiedskich krain. Praŭda, značna pavialičvajecca kolkaść biełarusaŭ ź Biełarusi, ale i heta nie pavinna abaznačać arhanizatarskich metaŭ.
— Fiestyval hety nie pieršy, a Ty prychilnik paśladoŭnaści. Ci maješ absalutna svaju ŭjavu?
— Ja chutčej paśladoŭnik, ale ŭsio ž taki pakłońnik ujavy, kab pašyryć kancepcyju na inšyja śfiery kultury. Mabyć, udasca pakazać u Haradku śpiektakl, a nočču paśla kancertaŭ u Baryk vierniecca kino.
— Na što možam spadziavacca ŭ hetym hodzie z muzyčnaha boku?
— Ź cikaviejšych hurtoŭ možna budzie pabačyć «Krambambulu». Heta dobry hurt, jaki varušyć publiku dziakujučy papularnaści i viesiałości. Iduć pieramovy z «Rastaj» — kłasnym biełaruskim hurtom, jaki śpiavaje na anhlijskaj movie. Heta novyja hurty na našaj scenie. Napeŭna cikava zaprezientujucca taksama našy stałyja hości, pierad usim tamu, što pajavilisia novyja dyski. Tamu varta budzie pasłuchać «N.R.M.», «Tavaryša Maŭzera», «Kramu», viartajučysia «Pałac» ci teatralizavany «ČpB».
— Nie kažaš ničoha pra polskaje «Farben Lehre» ci «Tiń Sonca» z Ukrainy?
— Polski hurt patrebny. Viadoma, jon moža nie aryhinalny, ale pierš za ŭsio jon sam byŭ vielmi zacikaŭleny idejaj festu, to i damovilisia. «Tiń Sonca» nastolki cikavy, što sam pa sabie pačaŭ śpiavać pa‑biełarusku, kazali navat, što biełaruskaja mova amal jak rodnaja, a muzyka supadaje z farmatam festu.
— Užo viedajem sastaŭ konkurśnikaŭ. Jak aceńvaješ uzrovień?
— Situacyja takaja, što nie budzie prablemy adabrać prynamsi troch pieramožcaŭ. Žury nie budzie chvalavacca za toje, ci ŭznaharodžany hurt zasłuhoŭvaje takoha vyłučeńnia. Ja prychilnik maładości, tamu takija hurty jak «SKA!RB» pakazvajuć, što ihrać ciažka — heta nie pryncyp. Z druhoha boku hurty jak «Džambibum» ci «Happy Three Friends» składana aceńvać u adnoj katehoryi ź ciažkim rok‑hučańniem.
— Chto budzie pradstaŭlać polski bok?
— Nie budzie ŭ konkursie polskaha hurtu. Moža treba pamianiać tvar festu. Maładym asacyjujecca jon ź ciažkaj muzykaj, a takija hurty moža prosta ŭ našym asiarodździ nie paŭstajuć.
— Heta vasiemnaccaty Fiestyval. Chočaš, kab Tabie pryjšłosia ładzić jubilejnuju dvaccatku?
— Nie, ja ŭžo budu zastary, ale «Basovišča» napeŭna sarhanizuje Biełaruskaje abjadnańnie studentaŭ.
— Jakaja jaho budučynia?
— Napeŭna jość patreba mastackaha kiraŭnika dy stvareńnia Rady fiestyvalu pra što i hutaryli my apošni raz u lutym, ale, viadoma, što takuju pracu treba budzie pačać zrazu paśla zakančeńnia sioletniaha vypusku.
