Niejak, siedziačy ź plastykavym kuflem kvasu pad parasonam vuličnaha baru, moj dobry znajomy stomlena paskardziŭsia.
Pavodle jaho słoŭ, być nacyjanalistam va Ŭkrainie lahčej, čym u Biełarusi. Bo ŭ susiedziaŭ jość Lvoŭ, kudy kožny patryjot, stamiŭšysia ad zmahańnia, spaniavieryŭšysia, moža pajechać. Tamaka možna adpačyć ad rasiejskaj movy, šyldaŭ, papsy. Tamaka ŭ barach bjuć za rasiejskija pieśni. Tamaka nanoŭ možna adčuć siabie ŭkraincam, usmaktać u siabie duch i navakolnuju atmasferu, jakoj chopić potym na dalejšaje zmahańnie.
Potym znajomy zapytaŭsia ŭ mianie: «Dzie ŭ biełarusa svoj Lvoŭ? Kudy možna pajechać adpačyć stomlenamu dušoju?» Tolki niekali jon adčuŭ niešta padobnaje, kali trapiŭ handlavać u Hajnaŭku i ŭbačyŭ na kožnaj kamianicy namalavany bieła-čyrvona-bieły ściah i nadpis «Žyvie Biełaruś!».
U biełarusaŭ niama svajho Lvova, ale niama j svajho Krymu. Chacia kali b za Savietami my nie pazbavilisia Biełastoku, dyk mahli b atrymać i Kalinihradzkuju vobłaść z vychadam da mora i nastupnyja prablemy z prybyšami-rasiejcami j vyhnancami-niemcami. Zusim jak va Ŭkrainie ź miascovymi tatarami j rasiejskim nasielnictvam u Krymie.
Niechta skaža, što Vilnia mahła b stacca biełaruskim Lvovam, bo hetyja harady-lehiendy majuć padobny los.
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Rusłan Raviaka, Baranavičy
