Historyk-zachodnierusist, kolišni namieśnik staršyni Infarmacyjna-analityčnaha centra pra Administracyi prezidenta Leŭ Kryštapovič vystupiŭ ź fiejeryčnym artykułam «Ab narodnaj i libieralnaj intelihiencyi» na staronkach rasijskaha časopisa «Maładaja hvardyja».
Kryštapovič adrazu nakidvajecca na tych, chto suprać intehracyi Biełarusi i Rasii. «Praciŭniki jadnańnia biełaruskaha i ruskaha narodaŭ ŭjaŭlajuć saboj «klikuš» ź liku asob, pakryŭdžanych žyćciom, jakija hatovyja havaryć usialakija hłupstvy z adzinaj metaj i prosiać u svaich zachodnich haspadaroŭ čarhovuju porcyju padačak dla svaich nibyta navukovych, litaraturnych i palityčnych daśledavańniaŭ».
Historyk piša, što asnoŭny arhumient praciŭnikaŭ zvodzicca da taho, što Biełaruś pieratvorycca ŭ pieryfieryju Rasii, a taksama stracić svoj suvierenitet. Na dumku Kryštapoviča, heta nie vytrymlivaje nijakaj krytyki.
«Jak viadoma, Biełaruś, budučy ŭ składzie SSSR, nie tolki nie źjaŭlałasia ŭskrainaj Sajuznaj dziaržavy, ale zrabiłasia adnoj z samych vysokaraźvitych respublik śvietu, jak u ekanamičnym, tak i ŭ palityčnym, kulturnym, navukovym płanie», — upeŭnieny śpiecyjalist, žyćcio jakoha jakraz zbolšaha i prajšło ŭ SSSR.
Dalej navukoviec kaža, što mienavita intehracyja ź Jeŭrasajuzam adkinuła b Biełaruś na zadvorki cyvilizacyi. «Biaspłatny syr byvaje tolki ŭ pastcy», — bliskučaja vysnova dla tytułavanaha aŭtara.
Kryštapovič nakidvajecca na savieckich dysidentaŭ. Kaža pra skupyja razumovyja zdolnaści Sałžanicyna, a taksama tatalnuju chłuśniu hetaha aŭtara. Prykładna hetak źništažalna jon vykazvajecca pra Uładzimira Vajnoviča, Eldara Razanava.
Krytykujučy Bułata Akudžavu, Vasila Bykava i Alesia Adamoviča, jon cytuje Uładzimira Maksimava: «Nijakija jany nie intelihienty, nijakija. Jany zvyčajnyja karjerysty».
«Libieralnaja intelihiencyja» navat źniešnie niepryjemnaja i nieachajnaja. Jana zaŭsiody niezadavolenaja i zmročnaja. Bo ŭ ich žyćcio kiepskaje, i jany zajzdrościać tym, u kaho žyćcio dobraje», — upeŭnieny spadar Kryštapovič.
«Možna skazać, što prysudžeńnie Śviatłanie Aleksijevič Nobieleŭskaj premii pa litaratury — heta svojeasablivaja forma pomsty šviedaŭ Rasii za Pałtavu», — fiejeryčnaja vysnova ad Kryštapoviča.
«Libieralnaja intelihiencyja» čakała ź nieciarpieńniem razvału Rasii, a dačakałasia razvału Jeŭrasajuza. Jak kažuć, nie kapaj jamu inšamu, sam u jaje trapiš», — adznačaje Kryštapovič.
I apošniaje. «U narodnaha intelihienta jość sens žyćcia. U «libierała» — nie. Biessensoŭnaść isnavańnia — mientalnaja prykmieta «libierała», — skančvaje artykuł historyk.
