Počierk zvukotvorcia Vitalija Tielezina, znanij za śpivpracieju z nizkoju vidomich i nie dužie vitčiźnianich piśniariv, niezabarom piznajuť j braćcia-siabri. Vid 29 do 31 travnia vklučno u joho robitni «211» («Dva-Odin-Odin») hostiuvatimie nichto inšij, jak hurt Lapis Trubieckoj.
Choča Biłoruśka vataha maje vłasnu čudovu zvukotvirniu v siebie vdoma, die uśpišno zapisujuťsia jak miścievi hudci, tak i nie biłoruśki, odnak u pošukam novoho zhučańnia Lapisi virišili źviernutisia do Ukrajini, a samie do dobrodija Tielezina. Razom chłopci źbirajuťsia zapisati kilka riečiej do svojeji majbutńoji płativki, postavivši v takij sposib svojeridnij pisieńnij doślid.
Zadumka sotvoriti ŝoś v Ukrajini u Biłoruśkoho hurtu vitała vžie davno, bilšie toho, muziki vžie jak trivalij čas pilno stiežať za rozvojem našich sučaśnich muzičnich pidmostkiv, postijno skupovujuť, ŝo novoho j cikavoho vidajeťsia v Kraji, i vzahali nie prichovujuť, žie prosto vołočaťsia vid Ukrajini. Pośviačieni ludi kažuť, ŝo niezabarom Lapis Trubiećkoj taki rozrodiťsia vłasnoju (nie pierieśpivom čijohoś tvoru, a samie vłasnoju) Ukrajinomovnoju piśnieju. Či stanieťsia cie v ramkach tiepierišńoji śpivpraci ź Vitalijem Tielezinim – to vžie inšie pitańnia.
FDR-visti z Kraju, Jurko Zielenij
