Hučny kanflikt adbyŭsia ŭ Pinsku: piešachod palez u bojku z daišnikam. Milicyjant u adkaz załamaŭ jaho, ad udušalnaha pryjoma mužčyna straciŭ prytomnaść.
A pačałosia ŭsio z evakuacyi mašyny, pryparkavanaj nie pa praviłach. Da daišnika, jaki stajaŭ kala aŭto, raptam padyjšoŭ minak z vudami i zapatrabavaŭ pakazać dakumienty.
Urešcie daišnik vystaviŭ napierad ruku i, mahčyma, dakranuŭsia da nieabyjakavaha minaka. Toj u adkaz udaryŭ milicyjanta. Zaviazałasia bojka.
Što samaje cikavaje, mašyna nie naležyć ani tamu nieabyjakavamu minaku, ani jaho žoncy.
Mužčynu, jaki vyrašyŭ paspračacca z daišnikam, zavuć Alaksandr. Jamu 45 hadoŭ, jon žychar Pinska. Maje dźviuch dačok.
Alaksandr (sprava), jaho žonka Dzijana (u centry) i ich małodšaja dačka
Kanflikt zdaryŭsia pobač z rynkam, dzie handluje žonka Alaksadra — tamu jana i prybiehła chutka na šum, bo šmat chto padumaŭ, što mužčyna abaraniaŭ siamiejnaje aŭto. Ale nie.
«Muž prosta padyjšoŭ da daišnika, bo sam kiroŭca. Z salidarnaści. Nie liču, što heta złačynstva — paprasić paśviedčańnie ŭ pradstaŭnika ŭłady. Čamu palez u bojku? Bo milicyjant jaho prosta pasłaŭ», — paviedamiła «Našaj Nivie» Dzijana, žonka Alaksandra.
Dapoŭniena: Žonka pryznała, što, chutčej za ŭsio, Alaksandr u toj dzień trochi vypiŭ. Ale, nastojvaje Dzijana, jaje muž byŭ adekvatny.
Jana raspaviała, što paśla ŭdušeńnia muž straciŭ prytomnaść, ź jaho rota pajšła kroŭ. Vyklikali chutkuju. Pakul jana jechała, Alaksandr ačuniaŭ.
«Ja ź im pajechała ŭ balnicu. U chutkaj byli my ŭdvuch i daktary. Pryjechali, nas pasadzili ŭ pryjomny pakoj, skazali čakać. Tam la kabinieta ŭžo stajaŭ niejki milicyjant. Muž paprasiŭsia ŭ jaho pakuryć, toj rezka tak adkazaŭ: «Siadź na miesca!».
Muž iznoŭ pačaŭ pytacca ŭ milicyjanta: «Ty chto taki, proźvišča?» Milicyjant nibyta jaho pasłaŭ.
«Urača čakali doŭha. Kali toj źjaviŭsia, Saša jamu kaža: chaču pakuryć. Doktar navat nie ahledzieŭ jaho, adrazu skazaŭ, što Saša nieadekvatny. Paśla nas z dačkoj vyšturchnuli z pryjomnaha pakoju, zakrylisia na kluč. Što tam było, ja nie viedaju. Muža vadzili zrabić niejki zdymak. Šyi, zdajecca, u jaho ž kroŭ išła z rota…
A paśla pryjechali śledčyja, i Sašu zabrali ŭ SK. Što ź im siońnia i dzie jon znachodzicca, ja nie viedaju.
Proźvišča taho inśpiektara, jaki dušyŭ muža, ja taksama nie viedaju. Tam u balnicy paśla było čałaviek piać milicyjantaŭ, ja ŭ ich pytałasia, jak zvali inśpiektara. Ale nivodzin nie adkazaŭ», — uzhadvaje Dzijana.
Milicyja pakul nie kamientuje situacyju.
